بهش گفتم:امام زمان (عج)رو دوست داری؟گفت:آره خیلی دوسش دارم.گفتم امام زمان(عج)حجاب رو دوست داره یانه؟گفت:آره!گفتم:پس چرا کاری که آقا دوست داره انجام نمیدی؟گفت:

خب چیزه!دوست داشتن امام زمان(عج)به ظاهر نیست،به دله...گفتم:از این حرف که به ظاهر نیست به دله بدم میاد.گفت:چرا؟...براش یه مثال زدم؛گفتم:فرض کن یه نفر بهت خبر بده شوهرت با یکی دوست شده و الآن هم تورستوران داره باهاش شام می خوره.تو هم سراسیمه میری و می بینی بله!عصبانی میشی و بهش میگی:ای نامرد بهم خیانت کردی؟بعد شوهرت بلند میشه و بهت میگه عزیزم من فقط تورو دوست دارم.بعد تو بهش میگی:اگه منو دوست داری،پس این دختره کیه؟چرا باهاش دوست شدی؟اونم برمی گرده میگه:عزیزم ظاهرو نبین؛مهم دله؛دوست داشتن به دله...دیدم حالتش عوض شده...تواین لحظه به شوهرت نمیگی:مرده شور دلت رو ببرن؟تو نشستی با یه دختره تو رستوران بعد میگی من تو دلم تورو دوست دارم؟حرف شوهرت رو باور می کنی؟گفت:معلومه که نه،دارم می بینم که خیانت می کنه،چطور باور کنم؟معلومه که دروغ میگه...گفتم:پس حجابت.اشک تو چشاش جمع شده بود.روسریشو کشید جلو.با صدای لرزونش گفت:من جونم رو فدای مام زمان (عج)می کنم،حجاب که قابلشو نداره.از فردا دیدم با چادر اومده.گفتم:با یه مانتو مناسب هم میشد حجاب رو رعایت کرد.خندید و گفت:امام زمان (عج)چادر رو بیشتر دوست داره....می گفت:احساس می کنم آقا داره بهم لبخند می زنه...

این خاطره رو تقدیم می کنم به همه ی شما به خصوص خواهران محجبه که با این طریق دوستانشون رو محجبه کنن